Motywacja odgrywa istotną rolę w skutecznym działaniu. Zwykle, stojąc przed jednym z zadań, jesteśmy w stanie intuicyjnie stwierdzić czy mamy motywację, aby je wykonać, czy raczej nam jej brakuje.
Piers Steel i Cornelius J. König stworzyli teorię motywacji, której podstawą jest wzór zwany Równaniem Prokrastynacji. Na podstawie wzoru można przeanalizować każdą sytuację, która związana jest z podejmowaniem decyzji.

Wzór wygląda następująco:

A co znaczą poszczególne współczynniki we wzorze z punktu widzenia osoby, której motywację badamy?

Prawdopodobieństwo sukcesu ustalane jest na podstawie znanych danych na temat uwarunkowań, związanych z decyzją lub działaniem. Prawdopodobieństwo wynika z subiektywnej oceny osoby, stojącej przed realizacją zadania.

Wartość nagrody jest szacowana na podstawie wszelkich korzyści, jakie można odnieść podejmując decyzję lub działanie. Wartość nagrody również oceniana jest subiektywnie przez daną osobę.

Impulsywność – to poziom tolerancji danej osoby na długość oczekiwania na nagrodę. Im wyższa jest impulsywność, tym niższa skłonność do czekania.

Czas oczekiwania – jest ilością czasu, jaki prawdopodobnie trzeba będzie czekać na nagrodę, czyli na wynik podjętej decyzji lub działania. Im dłuższy jest szacowany czas oczekiwania, tym mniejsza motywacja do podjęcia działania.

Prezentowany model motywacji może znaleźć zastosowanie w wielu przypadkach. Może służyć jako narzędzie autoanalizy, kiedy stoimy przed realizacją zadania. Ale może być również przydatne w przypadku przewidywania poziomu motywacji członków zespołu, mających podjąć się pracy przy nowym projekcie.
Obliczając wskaźnik motywacji otrzymamy informacje, jakie można wykorzystać do modyfikacji samego celu lub przygotowania bardziej skutecznego i efektywnego planu działania.